Eén jaar in Spanje: onze B&B leeft!

Vandaag precies een jaar geleden arriveerden we bij onze pas gekochte finca in Spanje. Een spannend moment waar we lang naartoe hadden gewerkt. En nu – twaalf maanden later – kijken we terug op een jaar vol veranderingen, uitdagingen, werk én vooral heel veel mooie momenten.

Onze B&B draait inmiddels op volle toeren. Vanaf de eerste dag was de bezetting boven verwachting, met gasten uit alle hoeken van de wereld. De reacties op de bekende boekingssites zijn lovend, iets waar we ontzettend dankbaar voor zijn. Het is fijn om te merken dat onze liefde en zorg voor de plek wordt gewaardeerd.

Niet alleen maar werken

Wat ons verraste? Hoeveel vrije tijd we eigenlijk hebben. Natuurlijk, de ochtenden beginnen vroeg met het voorbereiden van het ontbijt, het vegen van de patio, het ophangen van de was (die in 20 minuten droog is!), planten water geven met opgevangen airco- en drogerwater, en het zwembad in orde maken. Daarna ontwaken de eerste gasten, en begint het ontbijt met verse koffie, eitjes en een praatje aan tafel.

Rond 11 uur ronden we het ontbijt af, maken we kamers schoon en zorgen we dat alles weer fris is voor nieuwe gasten. Rond de klok van twee zijn we meestal klaar. Als er dan geen check-ins zijn, duiken we zelf nog even het zwembad in, gaan we naar het strand of doen we inkopen. Een fijn ritme dat goed bij ons past.

Plannen genoeg

We zitten niet stil. De tuin vraagt veel aandacht, zeker na een regenachtige maart en april. De patio willen we komende tijd verder opfleuren – geïnspireerd op de beroemde bloemenpatio’s van Córdoba – met nog meer kleur, geur en sfeer. Ook komt er een kleine waterpartij bij, voor een extra rustgevend element.

Voor de wintermaanden staat een nieuwe ontbijtruimte op de planning. In de oude schuur willen we een ruimte creëren in Moorse stijl, met een grote glazen pui die in de zomer open kan. Zo loopt het straks naadloos over in de patio. Verder willen we een deel van de oprit omtoveren tot een groene ontbijthoek met kunstgras en gezellige zitjes – ideaal in de ochtendzon van het voorjaar.

En ook privé zijn we bezig: volgende maand komt er een nieuwe keuken in ons eigen huis, en als het aan Gijs ligt krijgt onze woonkamer in het najaar ook een Spaans tintje. We zijn dus nog lang

niet klaar.

impressie

Toch ook hobbels

Niet alles loopt vlekkeloos. We zitten helaas nog steeds midden in het rechtzetten van fouten die zijn gemaakt door instanties die ons zouden begeleiden bij de aankoop: advocaat, notaris, bank – overal is er iets misgegaan. Dat zorgt voor veel papieren rompslomp, vertraging én onnodige extra kosten. Zaken die je in vertrouwen uit handen geeft, blijken ineens een bron van frustratie.

Ook het Spaanse accountantskantoor waarop we vertrouwden bleek allesbehalve professioneel. Zeker in een nieuw land ben je afhankelijk van goede begeleiding voor zaken als belastingaangiftes, vergunningen en registratie. Het blijkt helaas lastig om betrouwbare mensen te vinden. We hopen dat dit hoofdstuk binnenkort ook afgesloten kan worden.

Geen heimwee

Wat we gelukkig helemaal niet hebben, is heimwee. Sterker nog: we merken dat we steeds minder bezig zijn met het wereldnieuws, en vooral het ‘buttelende’ Hollandse panieknieuws laten we volledig los. Nieuws heeft vaak een negatieve inslag, en het blijkt een enorme opluchting voor het hoofd en hart om dat niet meer dagelijks over je heen te krijgen. Het geeft rust, ruimte en meer aandacht voor wat er hier en nu toe doet.

Wat ook opvalt, is hoeveel invloed het wereldnieuws eigenlijk heeft op je gestel. Als je er bewust afstand van neemt, merk je pas hoe zwaar het onbewust kan wegen. Nieuws lijkt tegenwoordig vooral te draaien om wat misgaat, nooit om wat goed gaat. Zou het niet mooi zijn als media zich eens zouden richten op het positieve? Op verbinding, hoop, creativiteit, vooruitgang? Misschien verandert dat niet alleen het wereldbeeld, maar ook hoe mensen zich voelen. Wij merken in elk geval: minder nieuws, meer leven.

En onze dierbaren? Die zien we regelmatig. Familie en kinderen komen vaak langs, en dan is er veel meer échte tijd voor elkaar dan we vroeger in Nederland hadden. De afstand in kilometers lijkt groot, maar in tijd is het allemaal relatief – je bent sneller van Spanje naar Nederland (en vice versa) dan met de trein van Leeuwarden naar het zuiden van het land.

Bovendien bouwen we hier een nieuw sociaal leven op. We leren steeds meer mensen kennen: Spanjaarden, Nederlanders, Duitsers, Engelsen – allemaal met hun eigen verhaal en verbonden aan deze regio. Ook in ons dorp beginnen we inmiddels bekende gezichten te worden. En dat voelt goed.

Dankbaar

Toch overheerst één gevoel: dankbaarheid. Elke dag opnieuw genieten we van het mooie weer, de rust, de vrijheid en vooral van wat we hier samen hebben opgebouwd. We verwennen onze gasten met een uitgebreid ontbijt, een ontspannen sfeer bij het zwembad en regelmatig een gezellige avond met tapas, paella of barbecue.

Kortom: het leven is hier hard werken, maar ook rijk aan kleine geluksmomenten. We kijken uit naar alles wat nog komen gaat – met onze gasten, in onze tuin, op ons terras en in ons Spaanse thuis.